Antoinette over haar bipolaire stoornis

In 2016 maakte Antoinette (48) voor het eerst een manische periode door. “Ik had zelf niet door wat er met me aan de hand was. Ik voelde me eerst euforisch maar later kwam ik terecht in een diep dal. Ik wilde niet meer. Totdat ik besefte dat ik er voor mijn zoon (toen 3 jaar) wilde zijn. Dat gaf mij de kracht om door te gaan.”

“Ik kreeg weer meer grip op mijn leven. Ik kon weer voor mijzelf en mijn zoon zorgen. Het leven werd weer lichter."
Alle ervaringsverhalen
Vrouw. Op de achtergrond huizen

“In mijn manische periode was ik heel druk en deed rare dingen. Zo ging ik bijvoorbeeld van alles kopen. Ik dacht dat ik alles aankon, voelde me geweldig. Zelf had ik niets door maar mijn man merkte dat er iets mis was. Hij schakelde hulp voor me in.”

Antoinette vertelt

Deze inhoud kan vanwege de huidige cookie-instellingen niet weergegeven worden.

Om deze inhoud te kunnen zien, verander je cookie-instellingen.

Ik was boos en opstandig

Hulp waar Antoinette op dat moment totaal niet op zat te wachten. ”Ik was boos en opstandig; er was immers niets mis met mij? De psychiater jaagde ik de kamer uit, niemand mocht bij me in de buurt komen. Uiteindelijk heb ik toch mijn verhaal verteld aan iemand bij wie ik me veilig voelde. Zij begreep wat er aan de hand was: Ik had mijn eerste manische periode. Ik snapte er niets van, had nog nooit van een bipolaire stoornis gehoord.”

Antoinette werd opgenomen in het HIC (Centrum voor High Intensive Care). “Nadat ik was gestabiliseerd, kon ik weer naar huis, met begeleiding van een ambulant team. Maar toen kwam ik terecht in een depressieve periode, kenmerkend voor een bipolaire stoornis. Ik zakte weg in een diep en donker dal. Mijn lichaam kon niets meer, ik wilde ook niets meer. Ik lag alleen maar in bed.”

Het leven werd weer lichter

“Totdat mijn ogen opengingen: ik wilde er zijn voor mijn zoon Job. Dat besef gaf mij de kracht om te werken aan mijn herstel, ondersteund door medicatie, het ambulante team en de mensen om me heen. Ik ging weer openstaan voor mijn vrienden, daar kreeg ik veel steun van. Ik kreeg weer meer grip op mijn leven, kon ik weer voor mijzelf en voor Job zorgen. Het leven werd weer lichter.”

Ik wil anderen hoop geven

Stukje bij beetje pakt Antoinette haar leven weer op. “Ik ben gevoelig voor prikkels en veranderingen, daar houd ik nu meer rekening mee. Ook heb ik nu handvatten waardoor ik een manie of een depressie sneller zie aankomen en daarnaar kan handelen. Om verder te werken aan mijn herstel, volgde ik bij  Fameus verschillende cursussen zoals ‘Herstellen doe je zelf’ en WRAP. Zo leer ik steeds beter omgaan met mijn bipolaire gevoeligheid, zoals ik mijn stoornis liever noem.”

Op dit moment doet Antoinette vrijwilligerswerk en volgt ze bij Fameus een cursus voor ervaringsdeskundigheid. “Ik wil niets liever dan anderen helpen die hetzelfde meemaken. En hen laten zien: ook al zit je nog zo diep, er is hoop.”