Mensen met deze stoornis vinden controle en perfectie zo belangrijk, dat het hun dagelijks leven ernstig verstoort.
We spreken van een dwangmatige-persoonlijkheidsstoornis of obsessieve compulsieve persoonlijkheidsstoornis (OCPS) als mensen zulke hoge eisen stellen aan zichzelf en hun leefomgeving, dat ze niet goed kunnen functioneren. Hun idee van perfectie laat geen ruimte voor de wensen van anderen: de dingen moeten exact worden uitgevoerd zoals zij dat willen.
Uit onderzoek blijkt dat 1,7% tot 2,6% van de bevolking een dwangmatige-persoonlijkheidsstoornis heeft. Het komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen.
Er is nog weinig bekend over het ontstaan, maar we weten wel dat de mensen die deze stoornis ontwikkelen als kind al bovengemiddeld angstig en dwangmatig waren. Vaak groeiden ze op in een omgeving die niet veilig voelde, omdat hun opvoeders afstandelijk, kritisch of streng waren. Zij legden veel nadruk op verantwoordelijkheid en schuld en gaven weinig ruimte voor spel, ontspanning en afwijken van de regels. De eerste tekenen van dwangmatigheid worden vaak in de puberteit zichtbaar.
Verschil met dwangstoornis
Een dwangmatige-persoonlijkheidsstoornis is niet hetzelfde als een dwangstoornis. Mensen met een dwangstoornis voelen zich gedwongen bepaalde rituelen uit te voeren (meestal tikken, tellen, poetsen, of controleren) omdat ze bang zijn dat er anders iets ergs gebeurt. Mensen met een dwangmatige-persoonlijkheidsstoornis streven naar perfectie vanuit een overtuiging dat dit de beste manier van leven is.
Mensen met een dwangmatige persoonlijkheidsstoornis worden door anderen vaak omschreven als plichtsgetrouw en toegewijd, maar ook als koppig en star. Ze zijn altijd bezig met regels, details en orde en streven hierin naar perfectie. Het duurt vaak erg lang om taken naar tevredenheid af te ronden; daardoor blijft er weinig tijd over voor vriendschappen of vrije tijd. Vaak raken ze op den duur volledig uitgeput. Ook somberheid, angsten, eetproblemen en stress-gerelateerde lichamelijke klachten komen voor. Als jij of je naasten je hierin herkennen, kan dit een reden zijn om hulp te zoeken. De huisarts kan je doorsturen naar een specialist, die een diagnose kan stellen en je een passende behandeling kan aanbieden.
Met de juiste behandeling kun je herstellen en ervoor zorgen dat jouw klachten je leven zo min mogelijk belemmeren. Als de diagnose is gesteld, stellen we samen met jou een plan van aanpak op. Hierin staat wat wij én jij gaan doen om je situatie te verbeteren. We richten ons niet alleen op therapie of medicatie, maar ook op het hervinden van zin en plezier in je leven. Jouw wensen en mogelijkheden staan centraal; wij zetten ons met hoofd, hart en handen voor je in. Deze behandeling(en) bieden wij meestal aan bij een dwangmatige persoonlijkheidsstoornis:
Activerende, steunende en structurerende behandeling Dynamische interpersoonlijke therapie (DIT) Gedragstherapie Non-verbale therapie Ondersteuning voor naasten / familie Psychoanalytische psychotherapie Psychodiagnostisch onderzoek Psycho-educatie Schematherapie Second opinionWij geven je hoop! Samen werken we aan behapbare doelen, die (opnieuw) betekenis geven aan je leven en je helpen in je herstel. Zo verandert je psychiatrische kwetsbaarheid van ‘te groot om te overzien’ in ‘klein genoeg om mee te leven’.